Özlemek her saat başı yolu gözlemekmiş " ÖZLEMEK " bir an olsun hafızandan ne yaşananı nede " YÜREĞİNDEKİ YÜREĞİNİ " sevdiğini çıkaramamakmış... " ÖZLEMEK " korkuların başlangıcı özlemin verdiği " YÜREK YANGINIYMIŞ " onun yokluğunda gözlerinde gözlerinin kilitlediği anı düşünmek buruk bir acıyla " YÜREĞİNİ ÇOK ÖZLEDİM " demekmiş kısık ama çığlıklı bir sesle duymazmış ne sevdigin nede eller sesini ama sen özlemle hasretle beklersin işte onu nefesin kesilir nefessiz kalırsın " YÜREĞİNİ " özledigim sen ! hep böyle yüreğimdesin...